The Christian Waterfalls

Even buiten bereik geweest, maar hier lees je ons weer.

Ondertussen logeren we bij Britten in Moshi. Hoe we hIer terecht gekomen zijn, vertel ik je zo. Het is een verhaal van hard vallen en stoer terug opstaan.

Vor we in Moshi belandden, hebben we ons tegoed gedaan aan bergen en groen, groener, groenst regenwoud. Fabuleus!

We logeerden er in Irente Farm, guesthouse met adembenemend zicht op de bergen, heerlijke keuken met groentjes, kaas en brood van eigen kweek en eigen makelij. Een superplek voor wie ooit naar de Usambara Mountains wil komen!

Van daaruit wandelden we naar een machtig uitkijkpunt en organiseerden we een dagje met gids die watervallen en dorpjes op het programma zette.

Na de watervallen aten we overheerlijke kiti moto. Een woordje uitleg? Kito moto is een traditionele mix van gefrituurd varkensvlees met bakbananen en groentjes. Om vingers bij af te likken!

in datzelfde eettentje zat een oude man die vlotjes Nederlands sprak met papa. Hilarisch! En de onderwerpen? Voetbal en bier. Mannen weten waarom. Ook in een godvergeten bergdorp in Tanzania.

Papa en ik beslisten de namiddag af te sluiten met een kleine wandeling met de gids. En toen ging het mis. We kruisten een vriendelijke familie die we eerder leerden kennen en daalden samen af richting waterval. Een beetje slijkerig en slipperig, maar ok... So far so good. Beneden aangekomen bleek het een belachelijk stroompje water over een rots te zijn. Met net genoeg water om papa te doen slippen op een rots. Ik bespaar jullie de details, maar kan jullie zeggen dat het schrikken was. Een paar minuten bewusteloos en een goeie hoofdwond waren het resultaat.

Niet gedacht dat we er te voet zouden uit geraken. Papa bleek echter sterker dan gedacht en raakte met wat ondersteuning en twee t-shirts rond zijn hoofd de glibberige berg weer op. Snel kwam er een jeep ons oppikken en reed ons maar het ziekenhuis.

Enkele uren later was hij opgelapt en terug aaneengenaaid. 

Woordenloze dank aan iedereen die ons hielp: het hostel personeel, de gids en de chauffeur, de familie waarbij we nu logeren, de Ierse consul die papa mee naar boven duwde en alle administratie op zich nam terwijl ik in het ziekenhuis naast papa stond, ... 

Of hoe een ongeluk in het Tanzaniaans regenwoud duidelijk maakt hoe medelevend mensen kunnen zijn over nationaliteiten heen.

Nog een reden om jong en oud warm te maken om te reizen!